ഓര്‍മ്മയിലെ ഓണം

ഓണം എന്നും എല്ലാ മലയാളികളെയും പോലെ എനിക്കും സുഖമുള്ള ഓര്‍മ്മയാണ്.പ്രത്യേകിച്ചും കുട്ടികാലത്തെ ഓണം. (പഴയ ഓര്‍മ്മകള്‍ക്ക് ഇപ്പോഴും മധുരം കൂടുമല്ലോ). എന്റെ ഓണവും, ക്രിസ്തുമസും വലിയ അവധിയുമൊക്കെ അച്ഛന്റെ വീട്ടിലായിരുന്നു. അവധിക്കാലം അത് കൊണ്ട് തന്നെ എനിക്ക് പ്രിയപ്പെട്ടതായിരുന്നു. മക്കളും കൊച്ചുമക്കളും ഒക്കെയായി ഒരു പ്രകടനത്തിനുള്ള ആളുകള്‍ ആ ദിവസങ്ങളില്‍ കുടുംബ വീട്ടില്‍ കാണും.

ഊഞ്ഞാലും, പായല് പിടിച്ച കുഞ്ഞു കുളവും, വയലില്‍ താറാവിനു തീറ്റ കൊടുക്കാനുള്ള പോക്കും ഒക്കെ ഓര്‍ക്കുമ്പോള്‍ ഇന്നും അറിയാതെ ചുണ്ടത് ചിരി വിടരും. വൈകുന്നേരം മലനടയില്‍ വിളക്ക് വക്കാന്‍ കുട്ടി പട്ടാളവും കുടുംബത്തിലെ മുതിര്‍ന്ന രണ്ടോ മൂന്നോ അംഗങ്ങളും കൂടി ഒരു യാത്രയുണ്ട്.വഴുക്കലുള്ള കയറ്റം കയറി, കുന്നിന്‍ മുകളിലേക്കുള്ള ആ യാത്ര രസകരമായിരുന്നു. കുന്നിന്‍ മുകളില്‍ കയറിയാല്‍ കണ്ണെത്താ ദൂരം പച്ചപ്പ് കാണാം. ദൂരെ ഒരു ചെറു തോട് പോലെ റോഡ്‌ വളഞ്ഞുപുളഞ്ഞു പോകുന്നു.തെക്കെമലക്ക് പോകുന്ന ബസ്‌ ഒരു തീപ്പെട്ടികൂട് പോലെ തോന്നിക്കും അവിടെ നിന്ന് നോക്കിയാല്‍.ചെറിയ ചെടികളില്‍ പേരറിയാത്ത എന്തെല്ലാമോ കുഞ്ഞു പഴങ്ങള്‍ കാണാം. തെച്ചി പഴവും വെളുത്ത ഒരു കുഞ്ഞി പഴവും ഞങ്ങള്‍ കുട്ടികള്‍ പറിച്ചു തിന്നുമായിരുന്നു. "പിള്ളേരെ പുഴു കാണും, നോക്കി തിന്നണം" അത് പിന്നില്‍ നിന്നും പതിവായി കേള്‍ക്കുന്ന മുന്നറിയിപ്പാണ്.

Memories

1932 December 26 the First Sivagiri Pilgrimage - Started from Elavumthitta

Manja kilikal...Elavumthitta is proud of them!

With the blessings of Sree Narayana Guru, five young bloods of Elavumthitta started the ’Sivagiri Theertdhadanam’ in the year 1932.

Those 5 `Manjakkilikal’ were:

P.K.Divakara Panicker - Son of Mooloor.S.Padmanabha Panicker
P.K.Kesavan - Plavunilkkunnathil
P.V.Raghavan - Ayathil Melepurathootu Veetil
M.K.Raghavan - Ayathil Edayilekizhakkethil
S.Sankunni - Thekkeveetil

The team was lead by Sri.P.K.Divakara Panicker. This was a historical journey that lead to the famous Sivagiri pilgrimage conducted every year. Now thousands of devotees are following their path. The pilgrimage has become an occasion of unity & peace.

The story behind Sivagiri Pilgrimage

1928 January 16 – the decision to start ‘Sivagiri Theerdthadanam’ was approved by Sri Narayana Guru on this auspicious day. On that day Guru was in Kottayam Nagampadam Siva Temple, on his way to Vaikom. In the evening Guru was taking rest in his arm chair under the cool shadow of the big mango tree in the temple premises. A small crowd of his devotees & disciples stood beside him. By the time a small group under the leadership of Vallabhasserry Govinda Vaidiyer and T K Kittan Writter came to Guru with a request.

They requested Guru’s permission to start an annual pilgrimage to Varkala – the place which Guru had chosen as the centre of his spiritual activities. They wanted Varkala to be the Holy place for the Ezhavas in Kerala. At that time ‘Ayitham’ (social discrimination) prevented Ezahvas from entering most of the temples. They wanted to change the scenario by fighting. They pointed out the need to preserve the self esteem of Ezahvas.

“When Varkala Janardhana temple is there, what is the relevance of another place of worship?” Guru responded with another question. They pointed the need for a temple for the downtrodden in the society. Without bending their knees before the ‘savarnas’ the Ezhavas should preserve their esteem & pride. If Guru is ready to give permission, this attempt will definitely be the stepping stone for a great pilgrimage.

Finally, it was decided to start the first pilgrimage from the village of Elavumthitta. The S N D P unit No.76 of Elavumthitta selected 5 youngsters for the pilgrimage, namely, P.K.Divakara Panicker, P.K.Kesavan, P.V.Raghavan, M.K.Raghavan, S.Sankunni. All the 5 pilgrims wore bright yellow dress, as suggested by Sree narayana Guru. All the way to Sivagiri, they were reciting ‘Swaathanthrya gadha – written by the great poet Kumaranaasan. They were teased with the words ‘Manjakkilikal’ –meaning yellow birds. They never got provoked, with a smile they moved on. The dominant thought in their mind was the mission to fulfil, will have to reach Sivagiri, a great responsibility bestowed on their shoulders by the Sreenarayana devotees.